Waarom Diependaele helemaal niet moet proberen te ‘begeesteren’ en ‘inspireren’: saaie imago omarmen maakt hem tot ‘goede bestuurder’

Diependaele “mist bevlogenheid", “kon maar moeilijk begeesteren” en is “nog erger dan Geert Bourgeois”. De manier waarop de kranten De Tijd, De Standaard en Het Nieuwsblad de maidenspeech omschrijven van de nieuwe minister-president, liegt er niet om. Diependaele bracht gisteren de regeerverklaring van de nieuwe Vlaamse regering, en kreeg effectief amper applaus, zelfs van de meerderheid en zijn eigen partij. Enkel toen hij voorganger Jan Jambon (N-VA) bedankte, kreeg hij de handen op elkaar. Er rest de nieuwe minister-president weinig keuze dan dat saaie, houterige imago net te gaan omarmen. Dat doet de partijtop alvast. De kritiek op Diependaele's stijl zal Bart De Wever worst wezen: "Handwerkend en oerdegelijk,” zo wil hij ‘zijn’ minister-president. “Hij moet vooral een goed bestuurder zijn, dat heeft Vlaanderen nodig in troebele tijden.” Eens te meer vervelt de N-VA tot dé bestuurspartij.

In het nieuws: Een septemberverklaring die wel heel lauw onthaald werd.

De details: Net voordat de nieuwe minister-president zijn speech deed, zette Conner Rousseau het Vlaams Parlement wél in lichterlaaie, met zijn keuze voor Liesbeth Homans. Maar Diependaele beroerde nauwelijks: dat viel echt op.

• “Het leek wel ChatGPT die een tekst voorlas.” En nog meer: “Er zat geen passie, geen emotie in zijn stem. Terwijl dat is wat mensen boeit en verwachten van een leider.”

• Johanna Dumon, een ‘experte in publiek spreken’, kiepert vanmorgen in Het Nieuwsblad een bak kritiek over de nieuwe minister-president heen. Ook over de speechschrijvers van Diependaele is ze bijzonder kritisch: “De zinnen waren veel te lang en er waren geen pauzemomenten ingebouwd. Dat maakte ook dat hij naar het einde toe af en toe over zijn woorden begon te struikelen.” Niet bepaald vriendelijke woorden dus. 

• En het moet gezegd: ook de reacties in het Vlaams Parlement waren wel heel lauw, zelfs bij de meerderheid of de eigen fractie. Er was gewoon amper applaus tijdens een speech die normaal gezien toch de parlementsleden van N-VA, Vooruit en cd&v wat enthousiasme had moeten geven. 

• Maar Diependaele liet inderdaad geen ruimte voor applausmomenten; hij dwong ze niet af van zijn publiek, wat normaal gezien een premier of minister-president wél doet, waarbij de fractieleiders van de meerderheid (en zeker die van de N-VA, Philippe Muyters) vervolgens hun werk doen en het ‘spontaan’ in gang zetten. 

• Maar ook daar leek niemand thuis te geven. Het meeste enthousiasme kwam van de eigen familie van de nieuwe ‘MP’: de kinderen, pluskinderen en neefjes van Diependaele waren speciaal naar het Vlaams Parlement gekomen met een spandoek: “Proficiat Vake, de mayonaise heeft gepakt,” een referentie naar de culinaire voorkeur van de MP, die tot zes keer per week friet eet. 

• Het was een menselijke slotnoot bij een wel heel droge speech. Extra pijnlijk: op Terzake, dat Diependaele de hele dag gisteren mocht volgen, was nochtans te zien hoe de minister-president ruim zijn tijd nam om te oefenen met zijn entourage, inclusief een heuse repetitie in zijn kantoor. Maar het zat er niet in, later op de middag. 

• “Dat je na 106 dagen niet meer de fitste bent, is ook niet onlogisch,” zo klinkt het sussend in de eigen rangen. “Matthias weet zelf dat daar nog wat marge op zit, op zijn speeches.” En men wijst er fijntjes op dat hij “in de tv-studio’s van VRT en VTM wel inhoudelijk sterk was”: in de setting van een vraaggesprek voelt Diependaele zich duidelijk meer op zijn gemak.

Een oud trucje in politieke communicatie: Bevecht je zwaktes niet, omarm ze.

Subscribe to W16 Plus to read the rest.