Premier De Wever haalt zijn grote gelijk: én de btw én ook de index zitten in de finale deal, Arizona staat weer op de rails

☕ Goedemiddag. Alleen winnaars in de Wetstraat bij de meerderheid, vanmorgen bij het sluiten van een akkoord over de meerjarenbegroting. De opluchting is echt groot, bij elk van de Arizona-partners: deze regering kan verder en heeft het verhaal van ‘het land op orde’ opnieuw te pakken.

🏆 Voor eerste minister Bart De Wever (N-VA) is de triomf het meest manifest: vooral omdat elk van de grote maatregelen van zijn ‘klavertje vier' er toch zijn gekomen. Zowel in de btw (1,5 miljard) als bij de index (800 miljoen) zijn er wel degelijk forse ingrepen. 

💆‍♂️ Dat lukte enkel dankzij heel veel massagewerk bij Georges-Louis Bouchez (MR) en door de vertrouwensband met Conner Rousseau (Vooruit).

🔄 Arizona heeft zo opnieuw haar ‘mojo’ terug. Al eind vorige week voelde De Wever dat een deal erin zat: het plan rijpte om zondag te landen, en het lekken werd tot een minimum beperkt. Finaal wilde niemand de regering zien crashen.

🔥 “En nu moet ik meteen weer terug op de barbecue”: De Wever staat voor nog een gigantische werf: het dossier van de bevroren miljarden bij Euroclear zonder brokken afgerond krijgen. Daar heeft de premier onder de waterlijn keihard aan getrokken, misschien zelfs nog meer dan aan de meerjarenbegroting. Maar de schaapjes zijn nog lang niet op het droge. Integendeel.

🦅 De EU aast op die centen, België eist garanties over eventuele schadeclaims. Sinds dit weekend proberen de Amerikanen ook hun klauwen te slaan in de miljarden, voor de heropbouw van Oekraïne, waarbij ze “50 procent winst” zouden nemen.

📢 Het akkoord van Arizona vanmorgen verbrodt tegelijk een beetje de openingszet van de vakbonden, voor een staking van 72 uur. De vakbonden schieten tegelijk op de maatregelen, net als de oppositie.

Een Bart De Wever die stelt “zeer gelukkig” te zijn: het moet jaren geleden zijn dat de eeuwige pessimist die woorden over zijn lippen kreeg. Vanmorgen op de Zestien, tijdens de persconferentie, kon de premier het niet verhullen: de opluchting was bijzonder groot. Bij hem en elk van de coalitiepartners overigens, die allen dat ook zo uitspraken. Het compromis dat De Wever uit zijn hoed toverde als eerste minister is voor elk eerbaar én verdedigbaar. En, oh ironie, alle vier de grote componenten waaruit De Wever al weken geleden zijn finale deal wilde boetseren, en waar zo hard verzet tegen kwam van coalitiepartners, zitten wel degelijk in de finale mix. Zo haalt De Wever zijn grote gelijk, na ook interne kritiek over ‘zijn methode’: zijn aanpak om finaal op de persoonlijke band met de twee sleutelfiguren te leunen, voorzitters Bouchez en Rousseau, loonde duidelijk. Arizona kan nu verder: ten minste haalt de federale regering nu de komende jaren de Europese uitgavennorm. Tegelijk blijven de cijfers gruwelijk, en is het hopen op terugverdieneffecten die nog niet meegerekend zijn, om als stootkussen te fungeren.

In het nieuws: “Iedereen gaat het voelen, dat kan je niet ontkennen”, dixit De Wever.

De details: Arizona sluit opnieuw aan bij het originele narratief: het land op orde zetten. Daarbij kondigde de federale ploeg vanmorgen aan dat ze voor 9,2 miljard saneren, de komende jaren. De Wever haalt zo wat hij wilde: zijn verhaal blijft geloofwaardig.

• “Het beeld in de pers is opgehangen dat ik hier op de Zestien dagen met mijn vingers heb zitten draaien en met mijn kat zitten spelen. Niets was minder waar. En dan moet je op een gegeven moment ook wel voelen wanneer het rijp is om te duwen, en dan heb je resultaat.”

• Bij VTM vanmorgen kon premier De Wever het toch niet laten even zijn gram te halen, nadat hij wekenlang onder het juk moest, in de pers en telkens op donderdag ook in de Kamer. 

• Niet onlogisch: de State of the Union werd gemist, een nieuwe, zelfopgelegde deadline begin november werd gemist, zijn regering leek tussen leven en dood te zweven.

• Maar kijk, vanmorgen vroeg, iets na zes uur, kwam er witte rook uit de Zestien, nadat eigenlijk al een hele nacht positieve signalen te horen waren geweest. 

• Zoals De Wever het op zijn persconferentie vanmorgen ook toegaf: hij had zijn kern zondagochtend om 10 uur bijeen geroepen met het absolute idee om te landen. “Of te crashen. Maar het moest nu gebeuren, iedereen moest kleur bekennen, de tijd was rijp”, zo is te horen op de Zestien, na afloop.

• De opluchting was vanmorgen ook voel- en hoorbaar tijdens de persconferentie. Niemand wilde een val van het kabinet, maar iedereen besefte tegelijk dat na weken van mislukkingen, er echt geen marge meer was voor een nieuwe mislukking.

• Het maakte de passage van De Wever donderdag in de Kamer, waarin hij bij het hoongelach van de oppositie wel tegelijkertijd refereerde aan “vooruitgang onder de waterlijn”, des te symbolischer. “Wie daar goed oplet, komt altijd iets te weten. De premier heeft niet de gewoonte daar te liegen en een compleet ander verhaal op te hangen.”

De methode De Wever (1): Bouchez blijven aanhalen.

• Dat De Wever een slagveld in de onderlinge relaties van ex-Vivaldisten aantrof, speelde mee als oorzaak waarom het zo lang duurde om vorig jaar Arizona te vormen. 

• Cruciaal daarbij was toen dat hij met de twee ideologische uitersten in die coalitie, Vooruit en de MR, een vertrouwensband uitbouwde en onderhield. Zowel Bouchez als Rousseau staan op speed dial bij de premier.

• De afgelopen weken viel De Wever ook terug op die methode, van één-op-één gesprekken met de absolute sleutelfiguren, om zijn akkoord te maken.

• Daarbij was voor de schermen de focus vooral gericht op Bouchez: die sprak heel expliciet zijn veto uit tegen een btw-verhoging en forceerde zijn vicepremier David Clarinval (MR) ook om het been compleet stijf te houden.

• De afgelopen week al kreeg De Wever diezelfde Bouchez zo ver om na een pak gesprekken tussen beiden op de Zestien toch overstag te gaan en een grote opening te maken: het veto van de MR was niet langer tegen btw-verhogingen as such, maar tegen “een algemene btw-verhoging” van bijvoorbeeld 21 naar 22 procent voor het hoogste tarief.

• Meteen maakte dat de baan vrij, medio vorige week, om te beginnen werken op een akkoord, waarbij nog steeds 1,5 miljard wordt gevonden in extra inkomsten uit consumptie en dus de btw. 

• Alleen met gerichte aanpassingen voor een paar producten, zodat “de winkelkar ongewijzigd blijft”, zoals vanmorgen de MR en David Clarinval (MR) triomfantelijk konden aankondigen.

• “De MR heeft daar netjes de bocht gemaakt, van ‘geen btw-verhoging’ naar ‘geen algemene btw-verhoging’, dat klopt”, zo is grinnikend in de coulissen te horen bij een andere coalitiepartner. “Vreemde redeneringen hoor, maar bon, als dat is wat nodig was”, zo klinkt bij een andere partij.

• Nog een laatste moeilijkheid zat hem in de btw op aardgas, die door Vivaldi van 21 naar 6 procent was gebracht, en waar Vooruit dat absoluut zou willen houden. Maar het grote voordeel daar is dat de Europese Commissie op termijn toch een tarief van 21 procent oplegt én dat er met accijnzen toch wordt gespeeld, om aardgas wat te verhogen én tegelijk elektriciteit goedkoper te maken. Opnieuw: een eerbaar compromis.

• Meteen een grote triomf voor De Wever, die al van in de zomer en het uittekenen van een nieuwe sanering dacht aan extra taksen in de consumptie, iets wat alle experten bepleiten, en waar ook cd&v al sinds de plannen van Vincent Van Peteghem (cd&v) van zijn fiscale hervorming op speelde. Een belangrijk deel van het ‘klavertje vier’, die btw, was zo een feit.

• De andere twee delen, een tragere groei in de gezondheidszorg en maatregelen bij de langdurig zieken, waren de afgelopen weken al afgeklopt.

De methode De Wever (2): ook nooit Rousseau verliezen.

• Het finale deel van het klavertje was de indexsprong. Vooruit was de afgelopen weken dan wel niet weggelopen met slaande deuren, maar dat had vooral te maken met de positie die de MR nam, door als ‘saboteur van dienst’ op te treden. 

• Voor zowel Conner Rousseau als vicepremier Frank Vandenbroucke (Vooruit) bleek die indexsprong ook heel lang onverteerbaar, maar ook daar ging De Wever zwaar leunen op de band met voorzitter Rousseau. 

• Want net als bij Bouchez is er toch sprake van een ‘special relationship’, die overigens al dateert van langer dan bij de MR-voorzitter, en minder getest is de afgelopen weken dan bij de liberaal.

• Meermaals werd Rousseau aangehaald, met een paar cruciale telefoongesprekken, tot er ook daar een leefbaar compromis voor Vooruit uit de bus kwam: een ‘centenindex’ voor twee jaar, waarbij telkens de lonen en uitkeringen vanaf 4.000 euro bruto geplafonneerd worden. “Dat is de mediaan, de helft van alle mensen zitten daarbij. Zo beschermen we heel veel koopkracht, en werd het verdedigbaar”, bevestigt een hoge rode bron.

• Bij andere regeringspartijen zag men die rode strijd over de index zo ook eindigen vorige week, wat mee extra druk zette op de MR om akkoorden te gaan maken. De Wever wilde absoluut zondagnacht zijn akkoord: “Nog langer wachten had echt geen zin, het momentum was er. En eigenlijk liep het heel de nacht vlot, op geen enkel moment kwam het echt tot een crash.”

• Dat er finaal ook voor de ‘sterke schouders’ wel wat ruimte kwam, en men voor Vooruit kon afkloppen op een impressionante “2 miljard erbij”, maakte veel goed voor Rousseau, die vanmorgen ook zelf naar de radiostudio’s trok. “Het is een feit dat de MR daar stevig moest slikken, met dat finale bedrag aan nieuwe inkomsten”, zo was binnen de regering te horen.

De methode De Wever (3): niemand gezicht laten verliezen en creatief cijfertjes bijeen tellen.

• Op de Zestien sust men tegelijk over de nieuwe btw-tarieven en de index: “Dit is inderdaad geen uitermate ‘rechtse’ begroting, zoals de vakbonden nu al staan te roepen. En evengoed geen ‘linkse triomf’ zoals sommigen zouden willen beweren”.

• Want wie met de fijne kam erdoor gaat, merkt overigens wel dat het toch wat relatief is, die 2 miljard voor ‘sterke schouders’: 

  • Daarin zitten effectief 300 miljoen euro extra inkomsten bij de managementvennootschappen, waar er eerst veel meer op tafel lag. Daarnaast nog 100 miljoen bij van de banken.

  • Finaals is er 462 miljoen door het tarief van de effectentaks op te trekken naar 0,3 procent. Daarover ging het overigens nog lang vannacht: hoe hoog dat tarief moest worden.

• Tot zover dus de ‘pure’ sterke schouders: 862 miljoen om exact te zijn. Want de rest in die 2 miljard zijn ‘diversen’: 

  • Onder meer een pakjestaks van 300 miljoen. 

  • En nog een half miljard in de strijd tegen fiscale en sociale fraude. Daar kondigde Arizona een nieuw ‘financieel parket’ met 10 magistraten en een reeks inspecteurs aan.

• Hetzelfde idee bij de index: daar valt 800 miljoen aan extra uitgaven weg, doordat de hoge ambtenarenlonen en hoge uitkeringen zoals de duurste pensioenen worden afgetopt, door de index in centen in plaats van procenten. Tegelijk is er een effect van 800 miljoen voor de bedrijven, wat de competitiviteit versterkt.

• De regering schuift ook nog wat met de geplande lastenverlaging. Van de 4,5 miljard die in 2029 als ‘one shot’ zou worden ingevoerd, zal één miljard al vervroegd gebeuren in 2028. In ruil gaat één miljard wel pas in 2030 in, wanneer er wat meer ruimte is.

• Ook opvallend: “Er zitten geen terugverdieneffecten in deze keer, we hebben ons totaal niet rijk gerekend. Terwijl je dat wel kan verwachten, als je de langdurig zieken gaat activeren bijvoorbeeld. Maar dat kan dan gelden als buffer, om bij eventuele economische tegenvallers toch nog marge te hebben.”

De methode De Wever (4): rekenen op en met de centristen.

• Finaal waren er de centristen, waarbij De Wever al langer wist dat Maxime Prévot (LE) hem door dik en dun zou steunen, om een deal te vinden. 

• En opvallend: ook met Van Peteghem is er ondertussen duidelijk een vertrouwensrelatie opgebouwd, die telt. Daar wist De Wever dat er geen torpedo’s zouden komen, integendeel. “Er is vertrouwen en wederzijds respect”, is ook bij cd&v te horen, achteraf.

• Bij de Vlaamse christendemocraten moest nog wel het euvel van “het extra miljard voor Justitie” overwonnen worden: de eis die zowel minister van Justitie Annelies Verlinden (cd&v) als haar voorzitter Sammy Mahdi (cd&v) de afgelopen weken maar bleven herhalen.

• Ook daar ging men behoorlijk creatief aan de slag met cijfers, om de betrokkenen gezichtsverlies te besparen. De tijdelijke verhoging die Verlinden bij het Paasakkoord kreeg, 50 miljoen per jaar, wordt wel structureel. 

• Maar verder is het een opeenstapeling van “efficiëntiewinsten”, hogere boetes en geen onderbenuttingen, én het gebruik van een fonds om te investeren in Justitie, die de kloof dichtfietsen: geen extra centen, maar toch kan Verlinden triomferen (wat ze ook meteen deed in een persbericht) om te claimen dat het extra miljard er is. 

• “Benieuwd of ze dat op haar departement ook zo gaan lezen”, was cynisch bij een regeringspartner te horen vanmorgen.

Bij het ochtendgloren: duidelijk toch een triomf voor Arizona.

• "Ik kan niet zeggen dat het eenvoudig was, maar het is er. Ik ben persoonlijk zeer opgelucht. Dat is misschien het foute woord, maar ik ben alleszins zeer gelukkig dat de ploeg heeft weerstaan aan het doen van een eenvoudigheidsoefening en alles door te schuiven naar later. We hebben dat niet gedaan”, zo sprak een levendige premier vanmorgen: het akkoord had hem zichtbaar wat vleugels gegeven.

• Al gaf men meteen in de wandelgangen toe dat hiermee het huis nu niet “op orde staat”. “Het werk is nu absoluut niet gedaan, maar het minimum is nu gebeurd." Verwacht straks dergelijke boodschap bij de uitgestelde State of the Union, die er normaal op woensdag zou komen. Nog een paar voorproefjes: 

  • De Wever weigerde om rond de pot te draaien, op zijn persconferentie: “Dit land is financieel niet zo geweldig goed beheerd, en al vele jaren lang. Onze begroting is structureel ongezond. En dan kan je dat wegtoveren zonder dat de mensen dat gaan voelen, maar dat is gewoon liegen, en dat heb ik nooit willen doen.”

  • “De grote klemtoon ligt nog altijd op hervormingen en besparingen. Maar we gaan mensen geen blaasjes wijsmaken: je kan dit budget op korte termijn niet rond krijgt, zonder ook iets te doen aan de inkomsten.”

  • “De rode draad: werken moet aangemoedigd worden, werken moet lonen, solidariteit moet worden veiliggesteld”, zo gaf de premier ook mee. 

  • Tegelijk kondigde die ook nog een loonmatiging voor zijn regering, de ministers, de kabinetten en de parlementsleden aan: “We gaan vier volle indexsprongen ondergaan. Vier keer een zwaardere sprong dus dan gelijk wie.”

• Bij de vicepremiers een soortgelijke boodschap, tijdens de persconferentie: 

  • “Het was gewoon nodig, we hebben de slechtste begroting van Europa. Nu hebben we een kader voor de vier jaar die komen, en gaan we in de goede richting. Dit is een correct en eerlijk budget, voor alle partners", zo stelde de liberaal Clarinval mild.

  • Eenzelfde boodschap bij centrist Prévot: “Het is heel belangrijk dat we dit gevonden hebben, dat we geslaagd zijn in onze majeure inspanning. Wij blijven de hervormingsregering die werkt. We moesten staatsmanschap vinden en dat is gelukt.”

  • Vandenbroucke wuifde tegelijk in alle toonaarden weg dat er een indexsprong zou zijn, wat voor de hoge lonen eigenlijk wel het geval is. Maar net als eerder met de ‘indexsprong XL’, kwam Vooruit met slimme communicatie door het over een ‘centenindex’ te hebben: “Iedereen krijgt een indexering, brood is voor iedereen even duur maar we plafonneren vanaf 4.000 euro”, zo stelde Vandenbroucke, die uiteraard de nieuwe term van de socialisten veelvuldig gebruikte.

Nog niet afgelopen: het dossier van Euroclear bezorgt de Zestien hoofdbrekers.

• Opvallend: De Wever dacht vanmorgen al opnieuw aan de volgende grote uitdaging. “Binnen anderhalf uur moet ik aan een Europese raad deelnemen, waar ik weer op de barbecue zal liggen over een aantal hot topics”, zo gaf hij zuchtend mee.

• “Minstens evenveel, misschien zelfs meer tijd”, is er de afgelopen weken al geslopen in het financiële dossier dat als een molensteen om de nek van de NV België hangt: de miljarden van Euroclear, zo is op de Zestien te horen.

• Want plots zit De Wever daardoor de laatste weken mee in de ‘Great Game’, het spel tussen de supermachten: de Franse president Emmanuel Macron, maar evengoed het Witte Huis dat aan de lijn hangt, of de Europese Commissie die dagelijks druk zet.

• Alles draait daarbij om dat bewuste Euroclear. Bij dat Belgische clearinghouse staat voor zo’n 190 miljard aan waardepapieren bevroren, en België kon de afgelopen jaren daar wel van profiteren, door op de winsten die dat opbracht, zo’n 4 tot 5 miljard per jaar, vennootschapsbelasting te heffen: een extra inkomst voor de staatskas van gemiddeld zo’n 1,2 miljard, die telkens naar Oekraïne werd doorgeschoven.

• De afgelopen maanden is het zoeken voor de EU om de oorlog in Oekraïne te blijven financieren de komende jaren, terwijl er absoluut geen garanties meer vanuit de VS zijn, dat die dat blijven doen. 

• Een oplossing: de ‘kip met gouden eieren’ slachten, en het grootste deel van die tegoeden gebruiken. De EU wil voor 140 miljard euro leningen aan Oekraïne geven, met de bevroren Euroclear-tegoeden als onderpand. Dat zou terugbetaald worden met schadevergoedingen na de oorlog, vanuit Rusland, is de EU-visie.

• Alleen: de lijst van problemen daarbij is ellenlang, voor België. 

  • Om te beginnen is het merendeel van dat geld gewoon niet van de Russische overheid, het gaat om waardepapieren die bij de start van de oorlog op rekeningen bij de Russische centrale bank stonden: iets heel anders dus.

  • Dat zal De Wever overigens geweten hebben: de landen, onder meer uit het Midden-Oosten, die met miljarden bij Euroclear vaststaan, hangen wel degelijk ook aan de lijn in de Zestien.

  • Daarnaast is het juridisch totaal onduidelijk of een herstelbetaling überhaupt kan ingebouwd worden als voorwaarde: dat lijkt in elk geval weinig afdwingbaar bij Rusland. 

  • “Ja, maar zie hoe ze dat in Irak ook gekregen hebben, na de oorlog”, zo is te horen bij de felle voorstanders in Europa, van die ingreep. Alleen één probleem: Rusland moet dan wel de oorlog ‘verliezen’, zoals Irak destijds. Dat is vandaag allerminst het geval, daar is zelfs geen ernstig uitzicht op.

  • Erger: België heeft in de jaren ‘90 een behoorlijk helder bilateraal verdrag met Rusland getekend, dat net allerlei rechten garandeert voor investeerders en rechtenhouders, in het andere land. Het was destijds opgesteld om de post-communistische markt in Rusland te openen en Belgische ondernemers te vrijwaren, maar komt nu als boemerang terug.

  • De Russen zijn dat ook van plan, hebben ze al luidkeels aangekondigd. En ze staan daarbij dus juridisch sterk. Zodanig dat ze zelfs Belgische assets zouden kunnen in beslag nemen, tot en met Belgische ondernemingen. Dat zou gelden voor Ruslands grondgebied, maar kan zelfs tot China en andere partnerlanden van Rusland gaan: het is dus een heel ernstig probleem.

• De afgelopen weken werkte De Wever al nauw samen met de Europese Commissie om zo veel mogelijk die risico’s in te dammen én om tegelijk de blootstelling aan schade verdeeld te krijgen over alle EU-lidstaten, zodat België niet als enige door de bliksem kan getroffen worden. 

• De vraag is of dat ooit echt kan: zelfs als de lidstaten nu via hun regeringen allerlei garanties geven, dan nog is de juridische waarde van die woorden beperkt. Het volstaat dat een nationaal parlement zegt dit “niet te willen goedkeuren”, en men ontsnapt aan verplichtingen.

• Het geheel maakte dat De Wever echt kunst en vliegwerk moest verrichten op het hoogste niveau, en ineens tussen de ‘big boys’ zijn plek moest opeisen. Allerminst evident, vanuit België.

• Een brief van bij Ursula von der Leyen vorige week naar alle lidstaten wees erop dat België na weken aandringen eindelijk gehoor vond: “Het is niet onmogelijk om dit dossier goed af te ronden, maar het kan alleen snel weer fout lopen”, zo was vorige week bijna profetisch te horen, tussen de onderhandelingen over de meerjarenbegroting door.

Daar is Donald Trump: de Amerikanen eisen nu plots het geld ook op. Voor België ziet het er rampzalig uit, als het zo ver zou komen.

• Afgelopen weekend lekte het 28-puntenplan van de Amerikanen en vooral de Russen, die zo Oekraïne maar ook de hele EU het mes op de keel zetten: vrede aan voorwaarden die zo vanuit het Kremlin gedicteerd leken.

• Dat was bijzonder slikken voor de Oekraïners en hun president Volodymyr Zelensky. Maar opvallend daarbij: uit de kleine lettertjes van het Amerikaans-Russische plan, blijkt dat ook zij het bevroren geld en waardepapieren ontdekt hebben. En dat de Amerikanen geld ruiken.

• Want het plan refereert aan “100 miljard in bevroren Russische tegoeden die gebruikt moeten worden om de opbouw, geleid door de VS, te financieren”. En nog mooier: de Verenigde Staten zouden daarbij “50 procent van alle winst” krijgen. 

• Europa zou meteen ook gevraagd worden om nog 100 miljoen extra in te leggen, in de investeringspot. Met andere woorden: niet alleen zou de EU dan hun hefboom moeten afgeven, maar ook nog extra geld ophoesten. Stevig slikken dus.

• De “overige 100 miljoen” van bevroren tegoeden zou bovendien dan in een ander “apart Amerikaans-Russische investeringsvehikel gaan” om “gezamenlijke projecten in specifieke domeinen” op te zetten, zodat ook Rusland een soortgelijke investeringsportefeuille krijgt.

• Met andere woorden: het is eigenlijk opnieuw een inbeslagname, maar dan deels door de Amerikanen, die er hun klauwen inslaan. En erger: heel het plan blinkt uit in juridische vaagheid, een pure nachtmerrie voor de Zestien.

• De Europese Unie heeft ondertussen samen met Oekraïne een eigen 28-puntenplan neergelegd, als antwoord op de Amerikanen. Het moge duidelijk zijn dat de Europese strategie om de Euroclear-fondsen te gebruiken als hefboom of mogelijk onderpand op die manier in elk geval compleet op de helling komt. 

• Maar erger: als effectief de Amerikanen aan de haal gaan met de miljarden, is het helemaal de vraag hoe België een zwaar gepeperde rekening vermijdt.

De reacties op het akkoord over de meerjarenbegroting: de vakbonden en oppositie schieten het af. De werkgevers zijn opgelucht.

• Misschien eerst de ‘fans’, want die zijn met minder: opvallend positieve reacties uit het kamp van de werkgevers. Zowel het VBO als Unizo komen met tevreden geluiden. Ze loven de ‘stabiliteit’ en ‘budgettaire inspanningen’ van Arizona. 

• Al waarschuwt men bij het VBO wel dat er nog onduidelijkheid is over de exacte aanpak, en duikt de factuur voor de bedrijven op bij de strengere benadering van de langdurig zieken. En is Unizo niet zo gelukkig met de hogere tarieven op winstuitkering voor kleine vennootschappen.

• In elk geval staat dat voorzichtig enthousiasme in scherp contrast met de reactie van de vakbonden, die in koor de meerjarenbegroting afschieten en het over een “onevenwichtig akkoord” hebben.

•  Daarbij mikken ze vol op de “centenindex”, die dus enkel lonen boven de 4.000 euro zal treffen. “Er wordt onevenwichtig in de richting van de werknemers gekeken”, zegt An Vermorgen van het ACV. 

• Het ABVV stelt dat het “opnieuw duidelijk is wie de rekening mag betalen”: “de mensen die elke dag gaan werken, de mensen die ziek zijn, de mensen die hun lichaam hebben opgebruikt”.

• De oppositie is minstens even scherp. 

  • Bij de PS heeft Paul Magnette het over “de werknemers, de middenklasse en de arbeidersklasse, altijd dezelfde die opdraaien”.

  • Raoul Hedebouw (PVDA) zit in dezelfde richting: “De regering had beloofd dat meer werken zou lonen, maar nu doet ze net het omgekeerde.”

  • Ook Groen heeft het over een “aanval op de koopkracht, terwijl de rijksten buiten schot blijven”, zo zegt Stefaan Van Hecke (Groen).

  • Bij Vlaams Belang vindt men dat de keuzes “tegen de Vlaming zijn”, onder meer door een verhoging van de taksen op aardgas, wat veel meer in Vlaanderen gebruikt wordt. “Dit is geen orde op zaken stellen. Dit is blijven aanmodderen, maar dan met nieuwe belastingen die de Vlaming rechtstreeks raken.”

  • Open Vld wijst vooral op de nieuwe belastingen: “Het is extra pijnlijk dat bijna de helft van de inspanning gebeurt door belastingverhogingen voor wie werkt, spaart en onderneemt, in plaats van te besparen op de overheid”, zo zegt Frédéric De Gucht.

Toch opvallend: het akkoord neemt wel de wind uit de zeilen van het vakbondsprotest.

• “Goed gespeeld hé, op de dag van de stakingen”, zo pochte Bouchez vanmorgen op zijn hoofdkwartier aan de pers. 

• Bij de vakbonden bouwt men vandaag en morgen op naar een grote algemene staking op woensdag. Die drietrapsraket komt vandaag al op gang, met onder meer acties in het openbaar vervoer. Morgen volgt het onderwijs, en woensdag hoopt men bij het vakbondsfront een zo breed mogelijke staking.

• Tegelijk kan men moeilijk rond het feit dat Arizona alvast de communicatie doorkruist. De raket sputtert zo stevig. 

• “Neen, die timing van het akkoord heeft niets te maken met de staking. Maar uiteraard is het een goede boodschap om uit te sturen: dat wij wel werken”, zo plaagde Clarinval vanmorgen bij RTL.

• Want meteen moeten de bonden wat in achtervolging rijden: ze staakten al tegen alle vorige maatregelen, zoals de hervormingen in de pensioenen. Die kwamen bij het uitblijven van een akkoord over de meerjarenbegroting op de helling, nu zullen ze finaal toch doorgaan. Niet onbelangrijk dus.

• In de wandelgangen van Arizona is wel degelijk te horen “dat het toch mooi meegenomen was” om net op maandagochtend met een deal te komen. “Als signaal kan dat tellen: wij zetten door.”

• Al had de timing ook wel te maken met de buitenlandse verplichtingen van Maxime Prévot, de minister van Buitenlandse Zaken: die wil absoluut naar de EU-Afrika-top in Luanda, Angola. Hij kon de eerste dag, vandaag, missen, maar vanavond reist hij af, zodat hij netjes morgen alles kan meemaken.