Strafklacht tegen Van Bossuyt duwt juridische oorlog rond Asiel in overtreffende trap: PVDA-advocaten opnieuw drijvende kracht achter zaak

🚨 Goedemiddag. Ongezien: een federaal minister die voor de strafrechter wordt gesleept, wegens “onmenselijke of vernederende behandeling”. Het is de zoveelste juridische escalatie in het migratiedebat.

🧑‍⚖️ Daarbij gaf minister van Asiel en Migratie Anneleen Van Bossuyt (N-VA) aan niet van plan te zijn de dwangsommen voor niet-opvang te gaan betalen. Vervolgens ging een reeks advocaten, met daarbij opnieuw Progress Lawyers, een netwerk dat bij de PVDA aanleunt, in overdrive. De procureur-generaal van het Brusselse hof van beroep moet het Parlement nu vragen om de onschendbaarheid op te heffen. Het is de vraag of die hoge magistraat dat zal doen.

🛂 Binnen Arizona leidt het migratiebeleid nauwelijks tot spanning: in stilte gaan ook Vooruit en Les Engagés akkoord met die harde lijn. Zo zoekt Van Bossuyt nu zelfs routes om Afghanen terug naar hun thuisland te krijgen, én dus te praten met de Taliban.

📦 Vandaag opnieuw begrotingsgesprekken, iedereen heeft nieuwe voorstellen. Les Engagés wil een ‘pakjestaks’ van 2 euro op pakjes van buiten de EU. Vooruit heeft een plan om sociale fraude aan te pakken, van 300 miljoen. Bij cd&v wil men dan weer net extra geld gaan uitgeven, door het pensioensparen nog eens te hervormen.

🎭 In de Kamer gisteren tegelijk een debat om duimen en vingers bij af te likken, rond de langdurig zieken. Axel Ronse (N-VA) ontpopte zich tot ultieme cheerleader van Frank Vandenbroucke (Vooruit), met Paul Magnette (PS) en Vincent Van Quickenborne (Open Vld) als doelbewust geviseerde oppositieleiders.

🐔 “Het KFC-moment voor heel Europa”: in Kopenhagen legt Bart De Wever (N-VA) nog eens uit waarom het beter zou zijn de kip met gouden eieren, Euroclear, niet te slachten.

💣 In de Vlaamse regering lag vanmorgen een uiterst gevoelig dossier van 80 miljoen sociaal-culturele subsidies nog eens op tafel. Een reeks politieke vzw’s onder meer vzw LABO (die in Code Rood zitten), of vzw Vrede, krijgen wél geld, een deel van de Vlaamse beweging niet. Dat leidde tot hoogspanning, en terechte vragen van oppositie.

Hoogst uitzonderlijk: een minister uit de federale regering die persoonlijk een strafklacht aan haar been heeft. Het moet al geleden geweest zijn van de Agusta-schandalen, dat dit gebeurt: de procureur-generaal in het Brusselse hof van beroep moet nu oordelen of hij de Kamer vraagt om Anneleen Van Bossuyt haar onschendbaarheid te laten opheffen en te vervolgen. De vraag is of dat eigenlijk nog objectief kan verlopen: niet toevallig spraken een hele reeks rechters, van het hof van Cassatie tot en met het college van procureurs-generaal deze week hun onvrede uit over het feit dat Van Bossuyt weigert om dwangsommen te betalen. Dat bracht volgens die rechters “de constitutionele fundamenten van de rechtsstaat, met name de scheiding der machten in gevaar”. Daarop sprongen politiek gemotiveerde advocaten op de zaak, met de strafklacht. Zo gaat de juridisering in heel het migratiedebat steeds verder. Dat is opvallend, omdat tegelijk de politieke consensus nooit zo groot leek, rond migratie: het moet deze keer wel écht het strengste beleid ooit zijn. Met zelfs deals met de Taliban, als het moet. België trekt andermaal Europees aan de kar, om de boel naar rechts te duwen.

In het nieuws: Anneleen Van Bossuyt in het oog van een juridische storm.

De details: Vier families met kinderen klagen via hun kransje advocaten de minister van Asiel en Migratie aan, wegens strafbare feiten, “onmenselijke of vernederende behandelingen of, op zijn minst, het niet-bijstaan van een persoon in nood”. De kans dat het tot een veroordeling komt, is miniem.

• “De jongste van die vijf kinderen is drie jaar: ze slapen nu op straat. Tegelijk geven Fedasil en de minister zélf aan dat er plaatsen zijn, en dat ze de eerdere veroordeling van de rechtbank naast zich neerleggen. Dat is een flagrante schending van de rechten van mijn cliënten, en een aanfluiting van de rechtsstaat.”

• In De Standaard speelt de advocate van één van de vier gezinnen volop de emotionele kaart: het is door de harteloze acties van de minister, dat nu kinderen op straat slapen. En zij klagen dus nu de minister persoonlijk aan, met een heuse strafklacht.

• De families zijn de juiste casting, mét kinderen en dus extra rechten maar ook media-technisch veel interessanter (de grote meerderheid van de asielzoekers zijn alleenstaande mannen) om deze keer een nieuw, stevig juridisch offensief te beginnen, vonden de advocaten, waaronder Estelle Didi van Progress Lawyers en Farah Feguy van Terralia. 

• Die Progress Lawyers is een kantoor dat telkens opduikt bij ‘politieke’ zaken, en nauw verbonden is met de PVDA. Vreemd genoeg vermeldt geen van de kranten dat. De VRT citeert zelfs Didi, zonder dat erbij te melden.

De juridische oorlog: Dit is een ‘oud’ conflict. Dat tot vandaag doorloopt.

• Nieuw is die juridische strijd rond het asielbeleid allerminst: er is een hele industrie ontstaan rond advocaten die specialiseren in migratierecht en systematisch namens asielaanvragers tussenkomen, vaak om hen de kans te geven langer legaal in België te kunnen verblijven.

• Maar het is ook fundamenteler: het was binnen de vorige regering Vivaldi dat staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole de Moor (cd&v) ervoor koos om niet langer alleenstaande mannelijke asielaanvragers systematisch op te vangen. Dat deed ze omdat er niet genoeg plekken waren, ook al is de Belgische overheid dat wél wettelijk verplicht te doen, onder meer op basis van het EVRM, het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.

• Vervolgens kwam het tot een juridische clash: de rechters gaven advocaten die de maatregel aanvochten gelijk, en legden dwangsommen op. De industrie van asieladvocaten ging in overdrive: er volgden meer dan 15.000 veroordelingen.

• De Moor weigerde die allemaal te betalen, waarop er finaal inbeslagnames op haar kabinet volgden: het koffiemachine ging mee en een schoolbord ook, maar alle overheidsmiddelen om “essentieel werk” te kunnen verrichten (bureaus of computers) mag men niet in beslag nemen.

• Afgelopen weekend kwam Van Bossuyt nog eens terug op die dwangsommen: “Ik wil mijn budget liever niet besteden aan het afbetalen van de puinhoop die ik geërfd heb van de Vivaldi-regering”, zo stelde de N-VA’ster. Zij wil vooral haar geld besteden “om structureel het probleem op te lossen”.

• Die stelling leidde tot bijzonder boze reacties bij de rechterlijke macht. Er kwam zowaar een gezamenlijke mededeling van het College van hoven en rechtbanken, het hof van Cassatie en het college van procureurs-generaal. Daarin haalde men fel uit naar Van Bossuyt. 

  • “De uitspraak van de minister is zorgwekkend en ondermijnt de grondwettelijk verankerde fundamenten van onze rechtsstaat. Dit is in strijd met de beginselen van een democratische rechtsstaat.”

  • Daarbij wezen de rechters erop dat ook de uitvoerende macht niet boven de wet staat: “Rechterlijke beslissingen zijn bindend voor alle burgers én voor alle overheden. Als opgelegde dwangsommen niet betaald worden, betekent dat een rechtstreekse aantasting van de scheiding der machten”, zo lieten ze weten.

De juridische oorlog (2): Een escalatie.

• Terwijl de crisis rond de opvang onder De Moor uit de hand liep, lijkt het wel rustiger geworden: de afgelopen vier weken werd Fedasil, dat de opvang regelt, nog ‘slechts’ 19 keer veroordeeld. Vorig jaar was dat nog 146 keer in dezelfde periode.

• Tegelijk verscherpte Van Bossuyt de regels rond opvang nog verder. Vanaf de zomer geeft Fedasil geen opvang meer aan asielzoekers die al in een andere EU-lidstaat bescherming genieten. Systematisch ziet men immers asielzoekers die in Griekenland al een aanvraag lopen hebben, en daar moeten opgevangen worden, en die dan toch doorreizen naar West-Europa en België, om hier dan opnieuw een aanvraag in te dienen, en onderdak te eisen.

• Het is door die maatregel dat de vier gezinnen met kinderen geen opvang meer krijgen. Op het kabinet van Van Bossuyt hebben ze dan ook wel stevige argumenten: “Die gezinnen wordt vrijwillige terugkeer aangeboden en dan worden ze opgevangen in een speciaal centrum met oog op die terugkeer. Ze moeten dus niet op straat slapen. Maar ze gaan niet op dat aanbod in. Tja …”

• Juridisch gezien is het aan die asielzoekers om concreet aan te tonen dat ze in Griekenland niet goed behandeld worden, aan de hand van heel concrete zaken, als ze wél in België in aanmerking willen komen voor opvang. 

• Dat doen de advocaten niet, in hun strafklacht hebben ze het over “de kwetsbaarheid van de gezinnen, en de flagrante schending van het hoger belang van deze kinderen”.

• “Door een weloverwogen, geplande en geclaimde actie onderwerpt de minister mensen vrijwillig aan onmenselijke of op zijn minst vernederende behandelingen, in strijd met de internationale verplichtingen van België”, zo formuleren de advocaten hun strafklacht. Die zeggen “geen andere keuze te hebben” dan via deze weg te gaan.

• Grondwetspecialist Patricia Popelier (UAntwerpen) sluit zich opvallend aan bij de militante advocaten: zij noemt in De Standaard de strafklacht “begrijpelijk”.

De vraag: Wat doet straks de Brusselse procureur-generaal dan?

• Door nu met een persoonlijke strafklacht te komen, escaleert de zaak hoe dan ook verder. Want nu moet één van die procureurs-generaal, die Van Bossuyt deze week openlijk op de vingers tikte, wel straks oordelen bij de strafklacht, of hij de Kamer vraagt om de onschendbaarheid op te heffen. 

• Indien dat echt gebeurt, zou het de clash tussen de rechterlijke en wetgevende macht dan wel heel zichtbaar op de spits drijven.

• De Grondwet (artikel 103) beschermt immers ministers en Kamerleden: enkel de Kamer kan oordelen of feiten “gepleegd in de uitoefening van het ministerambt” vervolgd kunnen worden of niet. Zelfs als men al die vraag zou stellen vanuit justitie, dan gaat de Arizona-meerderheid in de Kamer niet snel een eigen minister opgeven.

De bredere context: Arizona zet België binnen Europa op een heel andere lijn dan Vivaldi ooit deed.

• Dit weekend komen een reeks Europese ministers van Migratie bijeen voor een top in Duitsland: op de agenda opnieuw een reeks maatregelen om een strengere aanpak uit te werken. 

• Onder Vivaldi, met de groenen in de regering, was het ondenkbaar dat België systematisch in de kopgroep van dat Europese peloton zou gaan zitten. De juridische escalatie komt er in België, op een moment dat er in de Kamer een duidelijke politieke meerderheid is voor een andere, strengere aanpak.

• Zowel Van Bossuyt als premier Bart De Wever doen het Europees nu systematisch wél: niet toevallig trok de Belgische minister aan de kar om de interpretaties van het EVRM-verdrag, dat een brede asielopvang in Europa garandeert, in de toekomst te gaan inperken.

• In München ligt een ander opvallend voorstel op tafel: vanuit de EU opnieuw contacten opbouwen met de Taliban in Afghanistan, met het oog op terugkeer van hun staatsburgers.

• Binnen de EU is Afghanistan al jaren één van de toplanden van herkomst voor asielzoekers; jarenlang stonden ze ook in België op nummer één, al zijn er sinds 2023 meer Syriërs en Palestijnen binnengekomen.

• Alleen zijn de cijfers sprekend: 48 procent van de Afghanen krijgt finaal papieren hier, 52 procent niet. Die tweede groep keert evengoed nooit terug, als ze ‘uitgewezen’ worden: de Europese landen hebben immers geen enkele diplomatieke band met Afghanistan en het Taliban-regime daar. 

• Duitsland is van plan dat te veranderen, met een diplomatieke missie. Van Bossuyt zou graag aansluiten. Eerder stuurde Duitsland al via Qatar een groep van 81 criminele Afghanen terug naar Afghanistan.

• Opvallend, in Het Laatste Nieuws koppelt Van Bossuyt de diplomatieke actie aan criminaliteit en geweld van Afghanen in België. “Er zijn meer en meer geweldsincidenten met bepaalde groepen Afghanen, zowel binnen als buiten de asielcentra. Na alle incidenten van de afgelopen maanden, denk aan de moorden in Roeselare en Antwerpen, is het terugsturen van criminele Afghanen onze absolute prioriteit”, zo stelt ze. Dat daarbij met de Taliban zoete broodjes moeten gebakken worden, het weze zo, redeneert Arizona.

• Want hoewel Vooruit en Les Engagés in alle talen zwijgen, en liefst niet te veel aandacht naar het migratiethema zien gaan, steunen ook zij wel degelijk die ‘harde’ aanpak. Recente peilingen, waarbij extreemrechts opnieuw de wind in de zeilen krijgt, bevestigen enkel maar het voornemen om het “deze keer toch anders te benaderen”.

Op de agenda: Opnieuw de begroting: iedereen heeft voorstellen.

• Interessant: ook Les Engagés, met hun dynamische voorzitter Yvan Verougstraete (LE) komen nu met een reeks ‘oplossingen’ om de begroting te redden, en minstens 10 miljard te vinden. 

• In La Libre wil hij niet meteen weten van de uitbreiding van de effectentaks, wat Vooruit voorstelt, maar spreekt hij van “een eenmalige heffing op het netto financieel vermogen van wie meer dan 2 miljoen euro heeft”.

• Opvallender is een voorstel om pakjes uit China en de rest van de wereld behalve de EU te gaan belasten. Dat moet de Europese economie meer beschermen en geld in het laatje brengen: pakjes buiten de EU onder de 150 euro krijgen 2 euro taks erbij, alles boven die 150 euro zou dan vier euro kosten. Ook iets dat dus 4 euro kost, zou dan plots 6 euro gaan kosten.

• Verougstraete wijst op de torenhoge kosten van de douane om alles te controleren. België wordt, via de luchthaven van Luik, overspoeld met goedkope producten uit China. 

• Via Amazon, Shein, Temu of Alibaba komen die België binnen, en worden ze vandaag nauwelijks gecontroleerd. Dagelijks komen er zo 4 miljoen pakjes binnen, zegt Verougstraete. 

• Op een bierviltje rekent die uit: 1,5 miljard pakjes per jaar, dus potentieel een héél lucratieve taks. “Lokale winkels die nu lijden onder oneerlijke concurrentie gaan er wel bij varen. En de controle op die pakjes via de douane zal jobs opleveren.”

• Bij Vooruit hebben ze ook meerdere voorstellen. Zo is er al veel langer hun plan om de professionele diesel, een korting van 19 cent per liter voor bussen, taxi’s en vrachtwagens van meer dan 7,5 ton, te schrappen. Die maatregel geldt al sinds 2004, en ook buitenlandse bedrijven maken hier gebruik van. Voor de MR ligt dat moeilijk: die verzetten zich scherp.

• Nu komt Rob Beenders (Vooruit) ook nog met een eigen ambitie. De minister van Consumentenzaken en de Strijd tegen sociale fraude wil de coalitiepartners te snel af zijn: daar zijn op zijn departement nog wel miljoenen om te rapen. Beenders plakt er nu zelf al een cijfer op: 300 miljoen extra in de strijd tegen sociale fraude. 

• Daarvan moet 125 miljoen komen door extra controles in de bouw en horeca. En nog eens 150 miljoen moet komen door de belastingen van expats beter te innen. Tot nu toe staat er in de meerjarenbegroting al 1,7 miljard. Beenders wil dus tot 2 miljard gaan.

• Opvallend: terwijl de andere coalitiepartners allemaal nu voorstellen aankondigden die de begroting geld moeten opbrengen, komt cd&v in Het Nieuwsblad uitgerekend nu met een voorstel dat de staatskas op het eerste zicht net extra geld zal kosten.

• Voorzitter Sammy Mahdi (cd&v) wil pensioensparen en langetermijnsparen hetzelfde fiscale gunstregime geven “om de middenklasse te beschermen”. Op een bedrag van 3.880 euro krijgt een spaarder dan 30 procent fiscale korting. 

• Bovendien zou er eenmalig nog een bedrag van 43.500 euro uit de spaarpot kunnen gehaald worden. Dat ondermijnt meteen wel heel het principe van het pensioensparen, voor de aanbieders, de banken, die zekerheid willen.

• Vanuit Kopenhagen reageerde premier De Wever al onderkoeld op alle voorstellen: “Het staat partijvoorzitters vrij om hun ideologie de vrije loop te laten in de media. Dat doen ze heel graag en heel goed. Ze weten dat dat mijn leven alleen maar moeilijker maakt, maar dat maakt hun rekening niet, wel de mijne.”

Ook gevolgd: Axel Ronse (N-VA) steekt de lont aan het kruitvat in de Kamer over de langdurig zieken.

• Het blijft toch een beetje bizar, de aanpak van N-VA-fractieleider Ronse. “Comical Ronsi”, noemde stadsgenoot Vincent Van Quickenborne (Open Vld) hem al spottend, en hij had ergens een punt: de manier waarop de N-VA’er in volle adoratie sprak over de socialist Frank Vandenbroucke (Vooruit), de minister van Volksgezondheid, blijft toch wat vreemd aanvoelen. 

• “Uw partijgenote, die naast u zit zowaar, Kathleen De Poorter (N-VA), heeft wel in de vorige legislatuur om de haverklap zijn ontslag geëist?”, zo merkte Irina De Knop (Open Vld) terecht op: die ‘liefde’ voor Vandenbroucke bij de N-VA is iets nieuw en merkwaardig.

• En toch. De ervaren vos Vandenbroucke bereidde leep het terrein voor, de afgelopen weken, om bij de begrotingscontrole nu fors te gaan ingrijpen op de langdurig zieken, die in België een disproportioneel grote groep zijn ten opzichte van de buurlanden. Dat weegt immens op de begroting.

• Een gelekte steekproef over die langdurig zieken, met hallucinante resultaten (27 procent meteen geschorst, meer dan de helft aangepast) zette de Kamer en met name Ronse zelf in vuur en vlam. 

• Die mag dan wat clownesk overkomen bij momenten, hij speelde het parlementaire spel tegelijk wel clever, door zowel Paul Magnette als Van Quickenborne persoonlijk te noemen in zijn tussenkomst. 

• De twee ‘hapten’, en riepen een ‘persoonlijk feit’ in, wat de facto resulteerde in een mini-debat met Ronse. En laat nu beide kopstukken uit de oppositie, Magnette en ‘Q’, wel als geen ander Vivaldi incarneren: de N-VA kreeg zo de kans zich nog eens goed af te zetten tegen het vorige ‘lakse’ beleid. 

• “Onder Vivaldi mocht hij niet. Maar nu is Vandenbroucke verlost van de PS en de Open VLD. Hij kan nu all the way gaan. Vandenbroucke go, go, go”, zo kreette Ronse.

• “U neemt een loopje met de waarheid. Vandenbroucke is al zes jaar bevoegd voor dit departement, en zes jaar lang is dat gestegen, tot recordhoogte. Waarom heeft u niets gedaan toen, was het om de ziekenfondsen te beschermen?”, zo sneerde Van Quickenborne op zijn beurt.

• De PS-voorzitter trok de klassieke rode kaart, zonder veel inspiratie, maar met de nodige decibels: “We kennen die karikaturen van rechts: het zijn allemaal plantrekkers en bedriegers. Maar u heeft nooit hard gewerkt, nooit als poetsvrouw moeten zwaar werk doen, in regen en wind op een werf gewerkt. U komt enkel met flexibiliteit, en slechtere condities: u creëert die langdurige zieken”, stelde Magnette. 

• “U vindt het normaal dat een arbeider, die op een werf werkt in de regen, moet betalen voor iemand die niet écht ziek is? Dat is pas onrechtvaardig”, zo kwam Ronse op dreef.

• Maar het was toch vooral Vandenbroucke die aan het langste eind trok. Hij toonde een monkellachje bij zoveel lof van Ronse, maar heeft duidelijk een eigen agenda klaar, voor het komende begrotingsoverleg.

• Hij wees er fijntjes op dat iedereen wijst naar Duitsland als gidsland, waar de cijfers veel beter zijn. “Daar is men strenger dan hier. Dat mag. Ik ben voor streng en rechtvaardig, maar wel voor iedereen, ook voor de werkgevers. Zij betalen daar al heel lang zes weken zelf. Zij hebben al heel wat verplichtingen die werkgevers hier nu beginnen te krijgen en waarover men klaagt en zaagt.” Met andere woorden: de besparingen zullen niet alleen langs de kant van de werknemers komen, maar ook de werkgevers zullen meer moeten doen en betalen.

• En ook de ziekenfondsen kunnen zich aan een stevige factuur verwachten. Uit de cijfers blijkt immers dat zowel het socialistische Solidaris als de Onafhankelijke Ziekenfondsen systematisch nog veel slechter scoren dan de rest. “Wij gaan die aanspreken, wie zijn werk niet goed doet, zal dat voelen.”

Ook genoteerd: De Wever houdt weer een EU-conference.

• Het wordt ondertussen een klassieker: de persmomenten van de Belgische premier bij Europese tops zijn een belevenis op zich, met veel grappige maar ook snedige opmerkingen. In Kopenhagen deed De Wever zijn reputatie van ‘funniest man of Europa’ alle eer aan. Ook wel omdat het moest: er staat met Euroclear bijzonder veel op het spel.

• “De kip met de gouden eieren”, zo noemde hij, niet onterecht, heel de affaire rond Euroclear en het Russische bevroren geld op Europese rekeningen.

• Al langer wil België juridische zekerheden vooraleer het meegaat in het plan van de Europese Commissie om het Russische bevroren geld aan te slaan. “Maar als we dat doen, zijn we de gouden eieren kwijt”, zo stelde De Wever.

• Hij maakte duidelijk dat, wat hem betreft, het hele debat niet publiek had moeten gevoerd worden, maar dat het nu te laat was. En wat de techniek van de Europese Commissie betreft, niet het effectief aanslaan van het geld, maar het wel gaan gebruiken als onderpand, daarover was hij op zijn manier duidelijk: “Ceci n’est pas une confiscation”, zo verwoordde hij het plastisch. 

• De Belgische premier hield op de top immers een fors pleidooi om dan minstens de risico’s die verbonden zitten aan zo’n operatie te gaan delen over alle lidstaten: “Ik wil weten wie aan boord springt van de boot waar ik al op zit: Rusland bedreigt België nu al met gevolgen tot in de eeuwigheid.”

• Het gevolg was dat er nog geen beslissing viel in Kopenhagen, die komt er mogelijk later deze maand wel. Daarbij nog een oproep van De Wever om niet enkel naar Euroclear te kijken, maar alle tegoeden van Rusland die in Europa vaststaan. “Laten we dan alle kippen opeten en niet alleen mijn kip: het KFC-moment voor Europa.”

• Alvast Viktor Orbán, de premier van Hongarije, schoot het voorstel van De Wever donderdag af. “Educatief, maar niet veelbelovend.” Hongarije is niet van plan deel te nemen aan de deal.

Om te volgen: De Vlaamse regering worstelt met een potje sociaal-culturele subsidies. Daarbij een pak ‘politieke’ vzw’s, maar evengoed delen van de Vlaamse beweging.

• Een wat gênant moment in het Vlaams Parlement afgelopen week: Maurits Vande Reyde (Durf) wilde toch het debat aangaan over een pakket van 80 miljoen euro aan subsidies, dat via de minister van Cultuur Caroline Gennez (Vooruit) wordt uitgedeeld aan “sociaal-cultureel volwassenenwerk”. De ultraliberaal Vande Reyde wilde daarover discussie, zeker omdat de Vlaamse regering niet tot een beslissing kwam in de vorige weken over dat pakket. De meerderheid stemde het weg.

• Daarbij is de N-VA in alle staten omdat een pak Vlaams-nationalistische vzw’s zoals de Vlaamse Volksbeweging grote delen van hun budget verliezen. 

• En de oppositie van Vlaams Belang en ook Durf en Open Vld zit in hun nek, omdat tegelijk wél een pak omstreden ‘politieke’ vzw’s wel centen krijgen. Daarbij onder meer de vzw van DeWereldMorgen, een vakbondsgedreven mediaplatform, maar ook de vzw Vrede, die dicht aanleunt bij PVDA, of vzw LABO, die via Code Rood mee gewelddadige acties over het klimaat organiseert. En ook de drie vakbonden krijgen voor de opleiding van hun leden nog eens 5 miljoen euro.

• Specifieke doorns in het oog van Vlaams Belang zijn dan weer vzw’s zoals Bindus, een unie van Turkse verenigingen, en het Marokkaanse FMDO die hun budgetten zien stijgen van 345.000 naar 406.000 euro en van 388.000 naar 678.000 euro subsidies.

• Voor de periode van 2025-2030 gaat het om een pot van liefst 80 miljoen, een stijging, want in de vorige periode was dat maar 70 miljoen euro.

• “De enige reden dat het vorige week nog niet is goedgekeurd, is omdat er tussen die 12 negatieve beoordelingen ook een aantal Vlaamse bewegingen zitten”, zo is bij de socialisten te horen. “Maar ook het cultureel-volwassenenwerk moet een inspanning leveren in de moeilijke begrotingsoefening en dan is het de logica zelve dat je kijkt naar organisaties die een negatief advies krijgen van de onafhankelijke commissie.”

• Dat er opnieuw 80 miljoen naar die 144 vzw’s gaat, en dat er tegelijk een heel pak kleinere musea bedreigd zijn door de besparingen, maakt het extra pijnlijk. Zo is het kleine Emile Verhaeren-museum in Sint-Amands gedoemd om te sluiten, nadat het de ene medewerker niet meer kan betalen.